-
1 porcus
ī m.1) свинья C, Col etc.p. femina C — свиная матка, свиноматкаcaput porci Amm — caput porcinum (см.)p. Trojanus Macr (по шутливому намёку на Троянского коня) — свинья, начинённая разной дичью и вместе с ней зажаренная3) (тж. p. marinus) предпол. бурый дельфин PM4) Vr = virgĭnis pudenda -
2 porcinus
porcīnus, a, um [ porcus ]свиной (caro Lampr, CA; vox Sen)caput porcinum Veg — «свинья», клинообразный боевой порядок -
3 porcinus
porcīnus, a, um (porcus, s. Prisc. 2, 59), von Schweinen, Schweine-, I) eig.: offa, Plaut.: vox, Sen.: caro, Lampr. u. Cael. Aur.: iecur, Apic.: crura, Schweinsknöchelchen (als Speise), Cael. Aur.: cerebrum, Cael. Aur.: spatula, Apic.: cauda, Fulg.: porcinum nurnen adorare, das Schwein als Gottheit, Petron. fr. 37, 1 B. – subst., porcīna, ae, f. (sc. caro), Schweinefleisch, Plaut. aul. 375; capt. 849. Valerian. imp. bei Vopisc. Aurel. 9, 6 u. Prob. 4, 6. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 95. Augustin. c. Faust. 16, 30 extr.: subst. porcīnum, ī, n. (sc. os), der Schweinsknochen, quemadmodum illi Cyclops pollicem porcino extorsit, mit einem Sch. verrenkte, Petron. 48, 7. – II) übtr., porc. caput, der Schweinskopf, eine keilförmige Schlachtordnung (cuneus), Veget. mil. 3, 19.
-
4 porcinus
porcīnus, a, um (porcus, s. Prisc. 2, 59), von Schweinen, Schweine-, I) eig.: offa, Plaut.: vox, Sen.: caro, Lampr. u. Cael. Aur.: iecur, Apic.: crura, Schweinsknöchelchen (als Speise), Cael. Aur.: cerebrum, Cael. Aur.: spatula, Apic.: cauda, Fulg.: porcinum nurnen adorare, das Schwein als Gottheit, Petron. fr. 37, 1 B. – subst., porcīna, ae, f. (sc. caro), Schweinefleisch, Plaut. aul. 375; capt. 849. Valerian. imp. bei Vopisc. Aurel. 9, 6 u. Prob. 4, 6. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 95. Augustin. c. Faust. 16, 30 extr.: subst. porcīnum, ī, n. (sc. os), der Schweinsknochen, quemadmodum illi Cyclops pollicem porcino extorsit, mit einem Sch. verrenkte, Petron. 48, 7. – II) übtr., porc. caput, der Schweinskopf, eine keilförmige Schlachtordnung (cuneus), Veget. mil. 3, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > porcinus
-
5 iecur
iecur, Genet. iecoris u. iecinoris, n. u. iocur, iocineris, n. (altind. yákrt, griech. ἦπαρ), die Leber, iecur anserinum od. anseris (als Leckerbissen), Mart., Plin. u.a.: iecur bubulum, Cels.: iecur columbae, Cels.: iecur hircinum, Cels.: iecur porcinum od. suis feminae (als Leckerbissen), Apic. u. Plin.: caput iocineris, Liv.: cerebrum, cor, pulmones, iecur; haec enim sunt domicilia vitae, Cic. – nach dem Glauben der Alten Sitz der Affekte, bes. der sinnl. Liebe u. des Zorns, non ancilla tuum iecur ulceret ulla puerve, Hor.: fervens difficili bile tumet iecur, Hor.: quantā siccum iecur ardeat irā, Iuven.: rabie iecur incendente feruntur, Iuven. – u. Sitz des Verstandes, en cor Zenodoti, en iecur Cratetis! Bibac. poët. bei Suet. gr. 11 extr. – / In bezug auf die Kasusformen ist zu bemerken, daß Varro u. Cicero iecoris, Livius iocineris (s. Alschefski u. Weißenb. Liv. 8, 9, 1), Celsus iecinoris (dah. auch 5, 18. no. 5 iecinori zu schreiben ist), Plinius bald iecoris, bald iocineris, Valerius Maximus iocineris gebraucht (vgl. Charis. 30, 15). Der Genet. iocinoris wird v. Charis. 48, 20 ohne Beleg angeführt u. ist nur zuw. in den Schriftstellern Variante von iocineris (wie zB. Cels. 5, 18, 5, wo noch Daremberg iocinoris hat). Genet. Plur. iocinorum steht Paul. ex Fest. 90, 4. – Nom. iocur öfter bei Plin. nat. hist. (s. Sillig zu 28, 88) u. bei Apic., zB. 2, 40 ed. Schuch. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 1, 837 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 332. – Nom. iecor, Diom. 422, 16.
-
6 iecur
iecur, Genet. iecoris u. iecinoris, n. u. iocur, iocineris, n. (altind. yákrt, griech. ἦπαρ), die Leber, iecur anserinum od. anseris (als Leckerbissen), Mart., Plin. u.a.: iecur bubulum, Cels.: iecur columbae, Cels.: iecur hircinum, Cels.: iecur porcinum od. suis feminae (als Leckerbissen), Apic. u. Plin.: caput iocineris, Liv.: cerebrum, cor, pulmones, iecur; haec enim sunt domicilia vitae, Cic. – nach dem Glauben der Alten Sitz der Affekte, bes. der sinnl. Liebe u. des Zorns, non ancilla tuum iecur ulceret ulla puerve, Hor.: fervens difficili bile tumet iecur, Hor.: quantā siccum iecur ardeat irā, Iuven.: rabie iecur incendente feruntur, Iuven. – u. Sitz des Verstandes, en cor Zenodoti, en iecur Cratetis! Bibac. poët. bei Suet. gr. 11 extr. – ⇒ In bezug auf die Kasusformen ist zu bemerken, daß Varro u. Cicero iecoris, Livius iocineris (s. Alschefski u. Weißenb. Liv. 8, 9, 1), Celsus iecinoris (dah. auch 5, 18. no. 5 iecinori zu schreiben ist), Plinius bald iecoris, bald iocineris, Valerius Maximus iocineris gebraucht (vgl. Charis. 30, 15). Der Genet. iocinoris wird v. Charis. 48, 20 ohne Beleg angeführt u. ist nur zuw. in den Schriftstellern Variante von iocineris (wie zB. Cels. 5, 18, 5, wo noch Daremberg iocinoris hat). Genet. Plur. iocinorum steht Paul. ex Fest. 90, 4. – Nom. iocur öfter bei Plin. nat. hist. (s. Sillig zu 28, 88) u. bei Apic., zB. 2, 40 ed. Schuch.————Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 1, 837 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 332. – Nom. iecor, Diom. 422, 16. -
7 porcina
porcīnus, a, um, adj. [id.].I.Lit., of a hog, hog's, swine's:B.polimenta,
Plaut. Men. 1, 3, 28:vox,
Sen. Ira, 2, 12:numen,
Petr. Frag. 35:caro, porcina,
Vulg. 2 Macc. 6, 18.—Subst.: porcīna, ae, f. (sc. caro), swine's flesh, pork, Plaut. Capt. 4, 2, 69; Cael. Aur. Acut. 1, 11, 95.—II.Transf., in milit. lang.:porcinum caput,
a swine's head, a wedge-shaped order of battle, Veg. Mil. 3, 19 fin. -
8 porcinus
porcīnus, a, um, adj. [id.].I.Lit., of a hog, hog's, swine's:B.polimenta,
Plaut. Men. 1, 3, 28:vox,
Sen. Ira, 2, 12:numen,
Petr. Frag. 35:caro, porcina,
Vulg. 2 Macc. 6, 18.—Subst.: porcīna, ae, f. (sc. caro), swine's flesh, pork, Plaut. Capt. 4, 2, 69; Cael. Aur. Acut. 1, 11, 95.—II.Transf., in milit. lang.:porcinum caput,
a swine's head, a wedge-shaped order of battle, Veg. Mil. 3, 19 fin.
См. также в других словарях:
CAPUT Porcinum — Tacticorum vox: Sic enim a militibus Romanis dicta est illa acies, quae cuneum repraesentabat. Cuneum autem ait Vegetius, l. 3. c. 19. vocari peditum multitudinem, quae iuncta cum acie primum angustior, deinde latior procedat et adversaviroum… … Hofmann J. Lexicon universale
PORCINUM Caput — vide supra Caput … Hofmann J. Lexicon universale
Capŭt — (lat.), 1) Kopf, Haupt, so in der Chirurgie C. obstipum, schiefer Hals, s. Cephalotoxic; in den Antiquitäten C. porcīnum (Schweinskopf), so v.w. Cuneus; in der Naturgeschichte C. medusae (Medusenhaupt), eine Art Seestern, s. Medusenhaupt; 2) das… … Pierer's Universal-Lexikon
Batalla de Watling Street — Saltar a navegación, búsqueda Batalla de Watling Street o de Paulespury … Wikipedia Español
Saukopf — Saukopf, 1) der Kopf von einem Schwein; 2) bei dem Schmelzofen ein Stein auf dem Ringsteine, welcher mit demselben das Arbeitsloch bildet; 3) (Caput porcinum, Ant.), so v.w. Cuneus 2) … Pierer's Universal-Lexikon
Cunĕus — (lat.), 1) der Keil; daher Sprüchwort: Cuneus cuneum trudit, ein Keil treibt den andern; 2) (Caput porcinum, gr. Embolon), keilförmige Schlachtordnung, die, an der Fronte schmal beginnend, immer mehr u. mehr an Breite zunahm; bes. zum… … Pierer's Universal-Lexikon
Cunĕus — (lat., »Keil«), die keilförmige Schlachtordnung der Alten, die, an der Front schmal beginnend, immer mehr an Breite zunahm und besonders zum Durchbrechen der feindlichen Linien angewendet ward, von den römischen Soldaten scherzweise caput… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Cuneus (Militär) — Der Begriff cuneus (Keil oder keilförmige Schlachtordnung) bezeichnet im Militärjargon eine Formation zum Durchbrechen der feindlichen Linie, die – an ihrer Front schmal beginnend – immer mehr an Breite zunahm. Auch einige Reiter und… … Deutsch Wikipedia
Cuneus — • Cunĕus, 1. клинообразное отделение помещения для зрителей в театре, амфитеатр и цирк, образованное лестницами и проходами, которые шли от самого нижнего до самого верхнего ряда сидений; κερκίς, см. Theatrum, Театр, 4; 2.… … Реальный словарь классических древностей
ASINUS — prodest, ut Plin. ait l. 8. c. 43. operâ sine dubio geruli mirificâ, arando quoque, sed mularum maxime generatione. Vide supra. At Seythis Marti olim mactatus; vide infra Sol: quemadmodum eôdem Iovi, Marti, Bellonae et Plutoni litavêre Bohemi,… … Hofmann J. Lexicon universale
PORCA — I. PORCA prima Cereri mactata legitur, apud Ovid. Met. l. 15. v. 111. et seqq. Longius inde nefas abiit, et prima putatur Hostia sus meruisse mori: quia semina pando Eruerit rostrô, spemque interceperit anni. Quem admodum similem ob causam caper… … Hofmann J. Lexicon universale