Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

caput porcinum

  • 1 porcus

    ī m.
    1) свинья C, Col etc.
    p. femina C — свиная матка, свиноматка
    p. Trojanus Macr (по шутливому намёку на Троянского коня) — свинья, начинённая разной дичью и вместе с ней зажаренная
    3) (тж. p. marinus) предпол. бурый дельфин PM
    4) Vr = virgĭnis pudenda

    Латинско-русский словарь > porcus

  • 2 porcinus

    porcīnus, a, um [ porcus ]
    свиной (caro Lampr, CA; vox Sen)
    caput porcinum Veg — «свинья», клинообразный боевой порядок

    Латинско-русский словарь > porcinus

  • 3 porcinus

    porcīnus, a, um (porcus, s. Prisc. 2, 59), von Schweinen, Schweine-, I) eig.: offa, Plaut.: vox, Sen.: caro, Lampr. u. Cael. Aur.: iecur, Apic.: crura, Schweinsknöchelchen (als Speise), Cael. Aur.: cerebrum, Cael. Aur.: spatula, Apic.: cauda, Fulg.: porcinum nurnen adorare, das Schwein als Gottheit, Petron. fr. 37, 1 B. – subst., porcīna, ae, f. (sc. caro), Schweinefleisch, Plaut. aul. 375; capt. 849. Valerian. imp. bei Vopisc. Aurel. 9, 6 u. Prob. 4, 6. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 95. Augustin. c. Faust. 16, 30 extr.: subst. porcīnum, ī, n. (sc. os), der Schweinsknochen, quemadmodum illi Cyclops pollicem porcino extorsit, mit einem Sch. verrenkte, Petron. 48, 7. – II) übtr., porc. caput, der Schweinskopf, eine keilförmige Schlachtordnung (cuneus), Veget. mil. 3, 19.

    lateinisch-deutsches > porcinus

  • 4 porcinus

    porcīnus, a, um (porcus, s. Prisc. 2, 59), von Schweinen, Schweine-, I) eig.: offa, Plaut.: vox, Sen.: caro, Lampr. u. Cael. Aur.: iecur, Apic.: crura, Schweinsknöchelchen (als Speise), Cael. Aur.: cerebrum, Cael. Aur.: spatula, Apic.: cauda, Fulg.: porcinum nurnen adorare, das Schwein als Gottheit, Petron. fr. 37, 1 B. – subst., porcīna, ae, f. (sc. caro), Schweinefleisch, Plaut. aul. 375; capt. 849. Valerian. imp. bei Vopisc. Aurel. 9, 6 u. Prob. 4, 6. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 95. Augustin. c. Faust. 16, 30 extr.: subst. porcīnum, ī, n. (sc. os), der Schweinsknochen, quemadmodum illi Cyclops pollicem porcino extorsit, mit einem Sch. verrenkte, Petron. 48, 7. – II) übtr., porc. caput, der Schweinskopf, eine keilförmige Schlachtordnung (cuneus), Veget. mil. 3, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > porcinus

  • 5 iecur

    iecur, Genet. iecoris u. iecinoris, n. u. iocur, iocineris, n. (altind. yákrt, griech. ἦπαρ), die Leber, iecur anserinum od. anseris (als Leckerbissen), Mart., Plin. u.a.: iecur bubulum, Cels.: iecur columbae, Cels.: iecur hircinum, Cels.: iecur porcinum od. suis feminae (als Leckerbissen), Apic. u. Plin.: caput iocineris, Liv.: cerebrum, cor, pulmones, iecur; haec enim sunt domicilia vitae, Cic. – nach dem Glauben der Alten Sitz der Affekte, bes. der sinnl. Liebe u. des Zorns, non ancilla tuum iecur ulceret ulla puerve, Hor.: fervens difficili bile tumet iecur, Hor.: quantā siccum iecur ardeat irā, Iuven.: rabie iecur incendente feruntur, Iuven. – u. Sitz des Verstandes, en cor Zenodoti, en iecur Cratetis! Bibac. poët. bei Suet. gr. 11 extr. – / In bezug auf die Kasusformen ist zu bemerken, daß Varro u. Cicero iecoris, Livius iocineris (s. Alschefski u. Weißenb. Liv. 8, 9, 1), Celsus iecinoris (dah. auch 5, 18. no. 5 iecinori zu schreiben ist), Plinius bald iecoris, bald iocineris, Valerius Maximus iocineris gebraucht (vgl. Charis. 30, 15). Der Genet. iocinoris wird v. Charis. 48, 20 ohne Beleg angeführt u. ist nur zuw. in den Schriftstellern Variante von iocineris (wie zB. Cels. 5, 18, 5, wo noch Daremberg iocinoris hat). Genet. Plur. iocinorum steht Paul. ex Fest. 90, 4. – Nom. iocur öfter bei Plin. nat. hist. (s. Sillig zu 28, 88) u. bei Apic., zB. 2, 40 ed. Schuch. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 1, 837 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 332. – Nom. iecor, Diom. 422, 16.

    lateinisch-deutsches > iecur

  • 6 iecur

    iecur, Genet. iecoris u. iecinoris, n. u. iocur, iocineris, n. (altind. yákrt, griech. ἦπαρ), die Leber, iecur anserinum od. anseris (als Leckerbissen), Mart., Plin. u.a.: iecur bubulum, Cels.: iecur columbae, Cels.: iecur hircinum, Cels.: iecur porcinum od. suis feminae (als Leckerbissen), Apic. u. Plin.: caput iocineris, Liv.: cerebrum, cor, pulmones, iecur; haec enim sunt domicilia vitae, Cic. – nach dem Glauben der Alten Sitz der Affekte, bes. der sinnl. Liebe u. des Zorns, non ancilla tuum iecur ulceret ulla puerve, Hor.: fervens difficili bile tumet iecur, Hor.: quantā siccum iecur ardeat irā, Iuven.: rabie iecur incendente feruntur, Iuven. – u. Sitz des Verstandes, en cor Zenodoti, en iecur Cratetis! Bibac. poët. bei Suet. gr. 11 extr. – In bezug auf die Kasusformen ist zu bemerken, daß Varro u. Cicero iecoris, Livius iocineris (s. Alschefski u. Weißenb. Liv. 8, 9, 1), Celsus iecinoris (dah. auch 5, 18. no. 5 iecinori zu schreiben ist), Plinius bald iecoris, bald iocineris, Valerius Maximus iocineris gebraucht (vgl. Charis. 30, 15). Der Genet. iocinoris wird v. Charis. 48, 20 ohne Beleg angeführt u. ist nur zuw. in den Schriftstellern Variante von iocineris (wie zB. Cels. 5, 18, 5, wo noch Daremberg iocinoris hat). Genet. Plur. iocinorum steht Paul. ex Fest. 90, 4. – Nom. iocur öfter bei Plin. nat. hist. (s. Sillig zu 28, 88) u. bei Apic., zB. 2, 40 ed. Schuch.
    ————
    Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 1, 837 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 332. – Nom. iecor, Diom. 422, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iecur

  • 7 porcina

    porcīnus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Lit., of a hog, hog's, swine's:

    polimenta,

    Plaut. Men. 1, 3, 28:

    vox,

    Sen. Ira, 2, 12:

    numen,

    Petr. Frag. 35:

    caro, porcina,

    Vulg. 2 Macc. 6, 18.—
    B.
    Subst.: porcīna, ae, f. (sc. caro), swine's flesh, pork, Plaut. Capt. 4, 2, 69; Cael. Aur. Acut. 1, 11, 95.—
    II.
    Transf., in milit. lang.:

    porcinum caput,

    a swine's head, a wedge-shaped order of battle, Veg. Mil. 3, 19 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > porcina

  • 8 porcinus

    porcīnus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Lit., of a hog, hog's, swine's:

    polimenta,

    Plaut. Men. 1, 3, 28:

    vox,

    Sen. Ira, 2, 12:

    numen,

    Petr. Frag. 35:

    caro, porcina,

    Vulg. 2 Macc. 6, 18.—
    B.
    Subst.: porcīna, ae, f. (sc. caro), swine's flesh, pork, Plaut. Capt. 4, 2, 69; Cael. Aur. Acut. 1, 11, 95.—
    II.
    Transf., in milit. lang.:

    porcinum caput,

    a swine's head, a wedge-shaped order of battle, Veg. Mil. 3, 19 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > porcinus

См. также в других словарях:

  • CAPUT Porcinum — Tacticorum vox: Sic enim a militibus Romanis dicta est illa acies, quae cuneum repraesentabat. Cuneum autem ait Vegetius, l. 3. c. 19. vocari peditum multitudinem, quae iuncta cum acie primum angustior, deinde latior procedat et adversaviroum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PORCINUM Caput — vide supra Caput …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Capŭt — (lat.), 1) Kopf, Haupt, so in der Chirurgie C. obstipum, schiefer Hals, s. Cephalotoxic; in den Antiquitäten C. porcīnum (Schweinskopf), so v.w. Cuneus; in der Naturgeschichte C. medusae (Medusenhaupt), eine Art Seestern, s. Medusenhaupt; 2) das… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Batalla de Watling Street — Saltar a navegación, búsqueda Batalla de Watling Street o de Paulespury …   Wikipedia Español

  • Saukopf — Saukopf, 1) der Kopf von einem Schwein; 2) bei dem Schmelzofen ein Stein auf dem Ringsteine, welcher mit demselben das Arbeitsloch bildet; 3) (Caput porcinum, Ant.), so v.w. Cuneus 2) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cunĕus — (lat.), 1) der Keil; daher Sprüchwort: Cuneus cuneum trudit, ein Keil treibt den andern; 2) (Caput porcinum, gr. Embolon), keilförmige Schlachtordnung, die, an der Fronte schmal beginnend, immer mehr u. mehr an Breite zunahm; bes. zum… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cunĕus — (lat., »Keil«), die keilförmige Schlachtordnung der Alten, die, an der Front schmal beginnend, immer mehr an Breite zunahm und besonders zum Durchbrechen der feindlichen Linien angewendet ward, von den römischen Soldaten scherzweise caput… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cuneus (Militär) — Der Begriff cuneus (Keil oder keilförmige Schlachtordnung) bezeichnet im Militärjargon eine Formation zum Durchbrechen der feindlichen Linie, die – an ihrer Front schmal beginnend – immer mehr an Breite zunahm. Auch einige Reiter und… …   Deutsch Wikipedia

  • Cuneus —    • Cunĕus,        1. клинообразное отделение помещения для зрителей в театре, амфитеатр и цирк, образованное лестницами и проходами, которые шли от самого нижнего до самого верхнего ряда сидений; κερκίς, см. Theatrum, Театр, 4;        2.… …   Реальный словарь классических древностей

  • ASINUS — prodest, ut Plin. ait l. 8. c. 43. operâ sine dubio geruli mirificâ, arando quoque, sed mularum maxime generatione. Vide supra. At Seythis Marti olim mactatus; vide infra Sol: quemadmodum eôdem Iovi, Marti, Bellonae et Plutoni litavêre Bohemi,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PORCA — I. PORCA prima Cereri mactata legitur, apud Ovid. Met. l. 15. v. 111. et seqq. Longius inde nefas abiit, et prima putatur Hostia sus meruisse mori: quia semina pando Eruerit rostrô, spemque interceperit anni. Quem admodum similem ob causam caper… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»